Architektura klasycystyczna: Względność i prostota w czasach oświecenia
Architektura klasycystyczna: względność i prostota w czasach oświecenia
W epoce oświecenia, po trudach i destrukcji okresu baroku, architektura zaczyna zmierzać w kierunku względności i prostoty. Powstaje wtedy nurt klasycyzmu, opierający się na wzorcach antycznej Grecji i Rzymu. Architektura klasycystyczna to mieszanka ładu i spokoju, która wynika z połączenia detalu i harmonii. W tym artykule przyjrzymy się pochodzeniu oraz cechom architektury klasycystycznej.
Historia architektury klasycystycznej
Architektura klasycystyczna powstała w drugiej połowie XVIII wieku, w epoce oświecenia, jako reakcja na przeładowaną dekoracją architekturę baroku. Wzorce artystyczne czerpała z dzieł antycznych, co oznacza, że architektura klasycystyczna była powrotem do ładu oraz harmonii i mierzyła się z ideą piękna, która zawarta jest w dziełach antycznych. W Polsce przejawy klasycyzmu pojawiały się w architekturze już w pierwszej połowie XVIII wieku, a od połowy wieku przybierały na sile i stały się dominującym stylem.
Cechy architektury klasycystycznej
Architektura klasycystyczna opiera się na zasadach właściwych antycznemu stylowi. Zgodnie z nimi, celem architekta jest tworzenie proporcjonalnych budynków, które wpisują się w pojęcie piękna i harmonii. Cechą charakterystyczną jest asymetria, czyli nieregularność w użyciu symetrii: budynek klasycystyczny może być symetryczny tylko w części, w której to ma znaczenie praktyczne. Prostota i skromność dekoracji są wartościami docenianymi w klasycyzmie. Dlatego, przemieszczenie dekoracji w głąb fasady ujawnia jedynie minimalne elementy dekoratorskie. Architektura klasycystyczna odróżnia się ładem oraz prostotą przy wykorzystaniu kolumn, balustrad i zwieńczeń w portalu. Świetnym przykładem jest Pałac Kultury i Nauki w Warszawie.
Zastosowanie architektury klasycystycznej
Architektura klasycystyczna obecna jest w budownictwie użyteczności publicznej (pałace, ratusze, teatry, kamienice), jak również w sacrum (kościoły).
Podsumowanie
Architektura klasycystyczna to zharmonizowana koncepcja piękna i ładu. Świetnie radzi sobie z potrzebą ocalenia kulturowych zabytków, a także swoje zasługi ma w zachowaniu spójnej tkanki powojennej architektury Europy. Dzięki swojej minimalistycznej formie oraz proporcjonalnym proporcjom, hermetyzującym budowę w jednorodnym stylu, zachwyca nas do dziś.
